Popularność wyścigów symulacyjnych wzrosła w ostatnich latach, szczególnie wraz z pojawieniem się wydajnych i stosunkowo niedrogich produktów. W dzisiejszych czasach można dosłownie wejść do supermarketu, wziąć zestaw Logitech lub Thrustmaster, ustawić go na stole lub biurku i rozpocząć symulację wyścigów.

Trzeba przyznać, że wciągające wrażenia zostaną osłabione, ale dla przeciętnego gracza, który chce po prostu cieszyć się Forza Horizon 5 i jej wspaniałymi meksykańskimi krajobrazami, jest to więcej niż wystarczające. Dla tych, którzy chcą odtworzyć wrażenia z samochodu wyścigowego w swoim salonie, cóż, to już inna historia.

Po pierwsze, sprzęt. Nastąpi zmiana ze wspornika łańcucha napędzanego paskiem lub przekładnią na wspornik łańcucha z napędem bezpośrednim. Pedały zostaną zamienione ze sprężynowych na Load Cell. Dotyczy to praktycznie wszystkich innych urządzeń peryferyjnych i akcesoriów do wyścigów symulacyjnych, nie zapominając o kokpicie.

Ach, słynny kokpit lub platforma dla przyjaciół. To kluczowy element w symulatorach wyścigowych, zwłaszcza jeśli chodzi o immersję wyścigu. Jest to konstrukcja, która mieści cały sprzęt wyścigowy, oferując realizm, immersję i stabilność. Na rynku dostępnych jest jednak kilka rodzajów podwozi: stojaki, składane kokpity, podwozia rurowe i aluminiowe. Każde z nich ma swoje zalety i wady, a w dalszej części skupimy się na dwóch rywalach: sekcji aluminiowej i rurowej.

Ramy rurowe – gdzie prostota łączy się z budżetem

Zacznijmy od kokpitów rurowych. Jak sama nazwa wskazuje, są one wykonane ze stalowych rurek o różnych średnicach, w zależności od modelu i marki. Zazwyczaj średnica rur wynosi 50 mm w najpopularniejszych modelach, oferując dobry kompromis między wytrzymałością, lekkością i budżetem.

Te podwozia są łatwiejsze w montażu, ponieważ ich struktura jest identyczna dla danego modelu. Pomyśl o podwoziu rurowym jak o gotowym ubraniu: jest mniej więcej standardowe w całej gamie, z kilkoma dodatkowymi akcesoriami tu i tam.

W kokpicie rurowym znajdziesz wspornik mechanizmu korbowego, wspornik łańcucha, siodełko z suportem, a także monitor, manetkę, deskę rozdzielczą itp. Wszystko zależy od marki i modelu. Wszystko zależy od marki i modelu roweru.

Zalety technologii rurowej

Po pierwsze, cena. Rurowe ramy są generalnie tańsze niż ich aluminiowe odpowiedniki, choć niektóre modele kosztują znacznie ponad 1000 euro, jeśli są odpowiednio wyposażone. Ogólnie rzecz biorąc, ramy rurowe są tańsze ze względu na prostotę konstrukcji i struktury.

Do tego dochodzi łatwość montażu. Zazwyczaj, i dotyczy to 95% przypadków, głośniki tubularne dostarczane są z… rurkami, które należy złożyć, korzystając z czytelnej instrukcji montażu. Jest to zarówno zaleta, jak i wada, ponieważ wszystkie rurki są mniej więcej takie same pod względem struktury.

I wreszcie styl. Podwozie, takie jak niektóre PlaySeat są naprawdę wspaniałe, zwłaszcza te zaprojektowane dla Formuły 1. Pomiędzy designem, kolorem, siedziskiem, a przede wszystkim uczuciem przebywania w klatce, tubular zawsze będzie zajmował miejsce w moim sercu.

Wady rurki

Na tym świecie nic nie jest idealne, a opony rurowe nie są wyjątkiem od reguły. Po pierwsze, sztywność. To prawda, że kokpity rurowe są sztywne, zwłaszcza w modelach z najwyższej półki, ale nadal będziesz mieć trochę luzu. Jest to nieodłączny element konstrukcji i nic nie można na to poradzić.

Istnieją również limity dla urządzeń peryferyjnych do wyścigów symulacyjnych, niezależnie od tego, czy są to podstawy napędu bezpośredniego, czy mechanizmy korbowe. Zawsze będziesz mieć maksymalne wartości dla tych dwóch elementów sprzętu wyścigowego, nawet jeśli prawdą jest, że rurowe modele pre-mium mogą pomieścić Fanatec Podium DD2 i jego 25 nm momentu obrotowego.

Wreszcie najważniejszy element: personalizacja. W większości przypadków będziesz ograniczony akcesoriami dostarczonymi przez producenta ramy rurowej. Jeśli na przykład producent nie oferuje mocowania manetki, nie będziesz w stanie nic z tym zrobić.

Podwozie z profili aluminiowych – kluczowe słowa to sztywność i możliwość dostosowania do potrzeb użytkownika

Przejdziemy teraz do ram z profili aluminiowych. Są one oparte na konstrukcji z aluminiowych prętów o różnych długościach i szerokościach, z szynami po wszystkich 4 stronach rury. Szyny te służą do mocowania akcesoriów lub wsporników w celu dostosowania podwozia.

Kokpity o profilu aluminiowym są bardzo popularne w symulatorach wyścigowych, zwłaszcza w konfiguracjach z najwyższej półki. Oferują one bardzo wysoki poziom personalizacji akcesoriów, ze wspornikami montowanymi dosłownie w dowolnym miejscu. Wiąże się to jednak ze znacznie wyższymi kosztami niż w przypadku ich rurowych odpowiedników.

Zalety profilu aluminiowego

Oczywiście chodzi o personalizację. Możesz mieć podwozie dostosowane do swoich potrzeb, niekoniecznie z akcesoriami i wspornikami tej samej marki. Biorąc pod uwagę, że aluminiowe rury są standardowe, przynajmniej pod względem kształtu, można uzyskać podstawową strukturę od jednej marki, a akcesoria, takie jak dodatkowe wsporniki, od innej. Nie ma praktycznie żadnych ograniczeń dla wyobraźni, może z wyjątkiem bankiera, który zatrzyma wszystko, gdy jesteś na minusie.

Kolejną zaletą jest sztywność. Kokpity o profilu aluminiowym są niezwykle solidne i mogą pomieścić najpotężniejsze urządzenia peryferyjne do wyścigów symulacyjnych na rynku. Mówimy o bazie DD rozwijającej ponad 25 nm momentu obrotowego, zestawach korbowych Load Cell z ogromnym ciśnieniem hamowania, a także hydraulicznych. Jest to niemożliwe do osiągnięcia na podwoziu rurowym, niezależnie od zakresu. Ale aby osiągnąć tak wysoki poziom sztywności, będziesz musiał dokonać zakupów w górnej części zakresu podwozi.

Wady profilu aluminiowego

Przede wszystkim waga. Podwozia o profilu aluminiowym są ciężkie ze względu na różne części składające się na konstrukcję, a przede wszystkim ze względu na wymaganą personalizację. Można śmiało powiedzieć, że każde podwozie jest wyjątkowe, o ile rowerzysta ma własne preferencje.

Po drugie, złożoność montażu, która jest bezpośrednim wynikiem wagi. Złożenie obudowy o profilu aluminiowym będzie nie tylko czasochłonne (w godzinach), biorąc pod uwagę samą liczbę i wagę jej części, ale także zdecydowanie zalecana jest dodatkowa para rąk.

I po trzecie, cena. Cena kokpitu o profilu aluminiowym często zaczyna się od prawie 1000 euro, i to bez akcesoriów i innych dodatków. Za tę cenę otrzymujesz tylko gołe podwozie, a będziesz musiał dołożyć kilkaset euro na niezbędne akcesoria do kokpitu.

Chciałbym dodać tutaj małą uwagę na temat stabilności. Profile aluminiowe są zazwyczaj dostępne w 3 szerokościach: 80, 120 i 160. Im większy profil, tym bardziej stabilny. Będziesz miał trochę luzu przy 80 prętach, mniej przy 120 i wcale przy 160.

A teraz, którą wybrać?

Istnieją dwa główne powody wyboru obudowy: cena i pożądany stopień zanurzenia. Istnieją jednak inne czynniki, które należy wziąć pod uwagę, w tym :

• Konstrukcja. Rurki wyglądają o wiele lepiej niż aluminiowe sekcje, ponieważ przypominają nam klatkę bezpieczeństwa w samochodach wyścigowych. Już samo to, zwłaszcza jeśli lakier pasuje do lakieru konkretnego zespołu, może przechylić szalę.
• Personalizacja. W tej kwestii profil wygrywa głośno i wyraźnie. Ale najnowsze obudowy rurowe przeszły długą drogę, oferując szeroką gamę akcesoriów. Co prawda będzie to First Party, więc wszystko zależy od producenta, ale musi on dostosować się do stale ewoluującego rynku.
• Łatwość montażu. Nie ma tu żadnej rywalizacji: profile rurowe są znacznie łatwiejsze w montażu niż profile aluminiowe, zwłaszcza jeśli mieszkasz sam lub nie masz dostępu do pomocy.
• Dostępność. Biorąc pod uwagę, że podwozia rurowe są bardzo łatwe w montażu i składają się z mniejszej liczby części, jest z nimi mniej problemów logistycznych, a zatem będą bardziej dostępne niż inne.
• Solidność. Jeśli planujesz zakup najlepszych urządzeń peryferyjnych do sim-racingu, tj. najmocniejszych widełek i hydraulicznych mechanizmów korbowych, będziesz musiał wybrać profilowaną trasę, ponieważ rury szybko pokażą swoje ograniczenia pod względem stabilności.